Çocukluğu ve ilk gençlik yılları 90’ların sonu, 2000’lerin başına denk gelenler sanal bebekleri çok iyi hatırlar. Sağlıkları bir saat pili kadar olan bu birkaç piksellik canavarların o dönemlerdeki çocuklarımızdan hiçbir farkı yoktu. Bir kullanıcı torunken babaannesine bıraktığı sanal bebeğinin hikayesini anlatarak hepimizi güldürdü.
“Sanal Bebekler” olarak bildiğimiz bu piksel hayvanlar temelde Tamagotchis’in kopyalarıdır.
İlk kez 1996 yılında Japonya’da piyasaya sürüldükten sonra tüm dünyaya hızla yayılan cihazların orijinalleri ülkemizde bulunabilse de bildiğiniz gibi biraz tuzluydu. Sanal oyuncak bebeklerimizi mahalledeki tuhafiyecilerden alırdık.
Bu sanal bebek dediğimiz nanenin gövdesi de oldukça hassastı. İki dakika ilgilenmezseniz, araba gibi hastalanır ve vicdan azabı çekersiniz. Bir kullanıcı da sanal oyuncak bebekle oynamış herkesi en az bir kere alıp götürecek bir hatırayı paylaşarak bizi o günlere ışınladı.
Anneannemizin boynuna yüklenen sorumluluğun yükünü ancak bu noktadan itibaren hissedebildik. Bana sanal bebeği ölmesin diye gece alarm kuran arkadaşımı hatırlatmadı.
İğnesi biter, sporu başlar, sporu biter, banyosu başlar. Beyler biz 90’lar çocukları olarak neden kendimize eziyet ettik? Geç bizi, kim bilir kaç anneannenin uykusu birdenbire uykusuz kaldı.?
Ama övünmek yok, bu büyükannenin ihtişamı kalbimizi eritti?
Bu kullanıcı bazı gerçekleri yıllar sonra öğrendi. Aslında öğrenmemesi daha uygun olacaktı…
Sanki oyuncak oynamıyoruz da Erzincan 59. Topçu Eğitim Tugay Komutanlığı’nda 3-5 vardiya ayağa kalkıyoruz.
İyi ki birinin işine yaradı.
Keşke bunu 7 yaşımdayken düşünseydim.
Bu sanal bebek nanesiyle kimsenin iyi bir hafızası olduğunu sanmıyorum.
Tokyo, yıl 2077. Artık kedi köpek yerine sanal bebekler sahiplenilmeye başlandı.
Tüm bu olaylardan sonra sanal bebekleri özledik mi, özledik mi siz karar verin.
Ama sanki kaçırdık değil mi? Sonuçta evlilik…
